Grosvenor casino piccadilly. Casino oyunlarında hile.

Sıcaklığın desilyon derecenin (10 32 yani 10’un yanında 32 sıfır) üzerinde olduğu ve fizik kuramlarının geçerli olmadığı bir safhadır. Bu safhada evren 10 -43 saniyede sonsuz yoğunluklu boyutsuz bir yapıdan üzüm büyüklüğüne ulaşmıştır. İlk 300 bin yıl 300 bin yıl boyunca sıcaklık giderek azalmaya, sıcaklıktan dolayı çok hızlı bir şekilde sağa sola hareket eden elektronlarda atom çekirdeklerinde bir araya gelmeye başlamıştır. 300 bin yıl sonunda serbest elektronlar bir araya toplanmaya başladığından daha önce yayılmaya yer bulamayan ışıkta yavaş yavaş aradan sızmaya başlamıştır. Biraz önce kozmik ışıma diye bahsettiğimiz ilk ışıklar tam olarak bu tarihte ortaya çıkmıştır. WMAP uydusununun verilerine göre büyük patlamadan 380 bin yıl sonra evrenin %12’si atomlardan,%15’i fotonlardan,%10’u nötronlardan ve %63’ü ise karanlık maddeden oluşmuştur. Büyük patlama teorisinin tarihi. İngiliz ilahiyatçı Robert Grosseteste, 1225 tarihli De Luce (Işık Üzerine) adlı incelemesinde maddenin ve kozmosun doğasını araştırdı. Evrenin bir patlamada doğuşunu ve maddenin kristalleşmesini, Dünya'nın etrafındaki bir dizi iç içe küre içinde yıldızlar ve gezegenler sayesinde olduğunu tanımladı. De Luce , tek bir fiziksel yasa kümesi kullanarak gökleri ve dünyayı tanımlamaya yönelik ilk girişimdir. 20. yüzyılın başlarındaki bilimsel gelişmeler [ değiştir | kaynağı değiştir ] 1929'da Edwin Hubble, Lemaitre'nin teorisi için kapsamlı bir gözlemsel temel sağladı. Hubble'ın deneysel gözlemleri, Dünya'ya ve gözlemlenen diğer tüm cisimlere göre, galaksilerin, Dünya'dan ve birbirlerinden uzaklıklarıyla doğru orantılı hızlarda (gözlenen kırmızıya kaymalardan hesaplanan) her yöne doğru uzaklaştıklarını keşfetti. 1929'da Hubble ve Milton Humason, günümüzde Hubble yasası olarak bilinen, bir zamanlar kırmızıya kayma bir durgunluk hızı ölçüsü olarak yorumlandığında, Einstein'ın Genel Görelilik Denklemlerinin homojen, izotropik genişleyen uzayın izotropik doğası gereği genişleyenin uzaydaki cisimler değil, uzayın kendisi olduğunun doğrudan kanıtıydı. Genişleyen evren kavramına yol açan bu yorumdu.