All pokies casino. Online casino offers no deposit.

Curzon’a göre Anadolu’yu parçalama politikası sadece adaletsiz bir politika değildi, aynı zamanda tehlikeliydi. İngiliz Hindistanı nüfusunun dörtte birini oluşturan Hint Müslümanlar, padişahın dünya Müslümanları üzerindeki manevi liderliğinin sonunun gelebileceği ihtimâlinden mutsuzdu. Hindistan'daki camiler, sıklıkla hâlife için dua ettiler. Küçük bir azınlık açıkça Osmanlı'nın yanında yer aldı ve bu yüzden hapse atıldı veya idam edildi; diğerleri, bunun oluşturduğu korku ortamı ile sessiz kaldı. 1919'da İtilafların, Osmanlı İmparatorluğunu bölmeyi, padişahı tahttan indirmeyi ve hilâfeti kaldırmayı planladıklarına dair söylentiler Hindistan'a ulaştığında, Müslüman gazeteler, İngilizlerden padişahı korumalarını isteyen makâleler yayınladılar ve yerel ileri gelenler hilâfet komiteleri kurdular. Woodrow Wilson'ın hâlifeliği korumak için söz verdiğine dair çok sayıda dilekçe İngiliz makamlarına ulaştı. Hilâfet ve İslam birliği adına kurulan Hint Hilâfet Hareketi adı altındaki oluşum kısa sürede büyüdü. İngiliz murahhas heyetleri, görünüşte önemsiz bir mesele gibi görünen hâlifeliğin kaldırılmasının, aniden Hindistan'da başlıca sorun hâline gelmesiyle alarma geçti. İngiliz İmparatorluğu'nun Hindistan Dışişleri Bakanı Edwin Montagu da bu doğrultuda Türkiye'yi bölme planlarına karşı çıktı. Hindistan'daki İngiliz güvenliğinin Türk bütünlüğüne ve Türk barışına bağlı olduğunu yineledi: 'İngiltere milyonlarca Müslümanı barındıran bir ülkeydi ve Müslüman dünyanın liderleri ile dost olmalıydı. İstanbul’un işgali ve halifelik kurumunun zarar görmesi İngiltere’yi çok zor bir durumda bırakabilirdi.' [63] [64] [65] [66] [67] Fransız hükûmeti, Anton Denikin altındaki Beyaz Ruslara yardım etmek için asker yollama kararı verdiğinde Georges Clemenceau Yunanlara başvurmuştu. Fransızların desteğini kazanmak isteyen Venizelos, tereddüt etmeden, Fransız komutasında Ocak 1919'da iki Yunan tümenini Odesa’ya göndermiş ve Yunanlar burada yüksek kayıplar vermişti.