Resmi oyun siteleri. Oyun alanı tabanı.

Pilav kalıbının mümkün olduğunca uzun süre dağılmadan kalması için bu yemek, kütlenin altından herkesin aynı sıklık ve miktarda kaşıklaması suretiyle yenir. Bu anlamda maklube sofrasındakilerin yemek sırasında belli bir senkronizasyon tutturmasına dikkat etmesi beklenir. Bunu sağlamak için bazı durumlarda pilav kütlesinin ortasına kaşık dikildiği anlatılmaktadır. İnkılap kelimesiyle aynı kelime (klb) kökünden gelen maklubenin, Türkiye kamuoyunda 15 Temmuz 2016’da AKP hükümetini devirmeye teşebbüs edip, ertesinde kendisi tepe taklak olmuş FG Cemaati’yle özdeşleşmiş olması manidardır. Cumhuriyetin geride bıraktığımız yüz yılının otuz yılına damgasını vuran bazı olguları (İslami cemaatler, Nurculuk, FG Cemaati, Gülen’in “Altın Nesil”le “Kemalist” devleti içeriden ele geçirme hayali gibi) içermesi nedeniyle, maklube nesnesini ele almak anlamlı gözükmüştür. Hayvanların canlılığının devamını sağlayan besin ihtiyacını insanlar olarak gidermemizi sağlayan yemek, aynı zamanda, kutsama-kutlama ve yasaklama-tabu koymalarla yeni kuşakların sosyalizasyonu anlamında kimlik edinme, belli dini-etnik toplulukların kendini dışa vurma aracı, bir cemaate üyeliğin simgesi veya bir dine mensubiyetin işareti de olabilmektedir. Bunun en çarpıcı göstergesi, kutsanan ve yasaklanan gıdaların bir toplumdan diğerine, hatta bir zaman diliminden diğerine farklılaşması veya farklı anlamlar içermesidir. Gıdanın bir iletişim sistemi olduğunu söyleyen Fransız göstergebilimci Roland Barthes, yemeğin işaret ettiği anlamlardaki değişimi, “yemeğin gramerinde değişim” diye kavramlaştırır (1997: 22). Bu, aynı zamanda yaşam tarzındaki değişikliklere de işaret eder. Maklubenin yüklendiği anlamlarla, hoşgörüsüz laiklerin sürekli horladığı, plaza dünyasında gerçek kimliğini gizlemek zorunda kalmış, hız/motor tutkunu, uzun saçlı, şık kıyafetli cool imam temsilini bir arada düşünebiliriz. İmam hatipli olduğu için okul yıllarından beri saldırgan laik çevrenin horlamaları, özellikle de ortaokul yıllarında kendisini “ölü yıkayıcısı” diye taciz eden kız öğrenciler yüzünden travmatize olmuş, motosiklet tutkunu, kamusal alanda Emre ismini kullanan mühendis Emrullah’ın, kentli-(orta) burjuva yaşamını bırakıp fahri imamlık yapmaya başladığı köyde kısa bir süre içinde kendine bir yaşam alanı bulabilmesi ilginçtir. Köyün imamı ve tutucu biri olan Hacı ile mücadele etmek zorunda kalması, mantıklı, pratik din yorumlarıyla köylülerin desteğini alıp en sonunda ona bile kendini kabul ettirmesi, adeta Cemaatin kendisini İslami hareket içinde yerleştirmek istediği –akılcı çağa ayak uydurma anlamında– üstün konuma denk düşen bir diğer temsildir. Filmdeki fahri imam “Emre”nin, köyün tutucu imamı Hacı’yla tezat içinde sunulan temsili, Cemaatin kendisini, Türkiye’ye olduğu kadar İslami camiaya da bilgisi ve görgüsüyle değer katan kadrolar yetiştiren bir hizmet hareketi biçiminde lanse etme çabasıyla da örtüşür.